Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ) αποτελούν έναν από τους πυλώνες της σύγχρονης δημοκρατίας.
Η κάθε πληροφορία, η κάθε είδηση, η γνώμη που προέρχεται από έναν δημοσιογράφο, από έναν αναλυτή η από το πολιτικό προσωπικό της χώρας μπορεί να ρυθμίσει την άποψη μας για πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και να μας επηρεάσει θετικά ή αρνητικά.
Γενικά τα ΜΜΕ και ειδικότερα η τηλεόραση μπορεί (ειδικά σε περιόδους covid-19) να προσφέρει σε πολλούς ανθρώπους παρέα , σε άλλους διασκέδαση και σε άλλους λύπη και θυμό.
Τι γίνεται σε περίπτωση που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι αναξιόπιστα και δεν δημοσιεύουν αυτά που είναι απαραίτητα αλλά αυτά που τους υπαγορεύουν να δείχνουν;
Τι γίνεται όταν κάποιοι πλασάρουν μια δήθεν αλήθεια για κάποιο θέμα χωρίς όμως ο απλός κόσμος να γνωρίζει την άλλη άποψη;
Η ιδιοκτησία των ΜΜΕ από ολιγάρχες που διαπλέκονται και σχετίζονται με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες σίγουρα δεν προσφέρει και τόση ασφάλεια για την αληθοφάνεια αυτών που μας προσφέρουν την σύγχρονη εποχή τα ΜΜΕ.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι φωτογραφίες του πρωθυπουργού από την Ικαρία αλλά και η φωτογραφία που βγήκε στο φως της δημοσιότητας που υπαγορεύει στους δημοσιογράφους να μην δείξουν στους Έλληνες πολίτες τις φωτογραφίες αυτές του πρωθυπουργού από την επίσκεψη του σε φιλικό τραπέζι (30 ατόμων σε καιρό covid-19, δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις θα πω εγώ).
Αυτά τα περιστατικά έφεραν και την κατρακύλα στα ελληνικά ΜΜΕ που είναι στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης σε αξιοπιστία αλλά και τον θυμό των Ελλήνων πολιτών που πληρώνουν για αυτά και για να διαβάσουν ή να δουν τις ειδήσεις μπαίνουν στο ίντερνετ και δεν κοιτάζουν την τηλεόραση.
Είναι ποτέ δυνατόν σε μία δημοκρατία τα ΜΜΕ να συγκαλύπτουν τα πολιτικά λάθη οποιασδήποτε πολιτική εξουσία και να μην ασκούν παρά ελάχιστη κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση;
Τα ΜΜΕ σε όλη την Ευρώπη ασκούν κριτική και μάλιστα καλοπροαίρετη κριτική σε κάθε κυβέρνηση που βοηθά στην καλύτερη πραγμάτωση του έργου της δημοκρατίας όπου τα ΜΜΕ έχουν ξεχωριστή θέση.
Δεν γίνεται να κρύβεται η αλήθεια στους πολίτες , όποια και αν είναι αυτή. Το αντίθετο πρέπει να γίνεται . Ο λαός να μαθαίνει την πραγματική αλήθεια για οτιδήποτε τον επηρεάζει στα οικονομικά του συμφέροντα, στις πολιτικές του πεποιθήσεις , στην ίδια του τη ζωή.
Ρεπορτάζ με σεβασμό , έγκυρες πηγές και ανάλυση των γεγονότων χρειαζόμαστε.
Όχι συγκάλυψη γεγονότων και κατασκευασμένες ειδήσεις για τα συμφέροντα της ελίτ και των συμφερόντων τους.
Τέλος , αν δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις όσον αφορά την ενημέρωση από τα ΜΜΕ δεν υπάρχει λόγος να τα συγχέουμε με την δημοκρατία , και αν δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις τα ΜΜΕ δεν έχουν καμία θέση στη δική μας δημοκρατία.
